کد مطلب:153761 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
کرم امام حسین
داستانهای زیر گرچه می بایستی در بخش جود و سخای حسین بن علی علیهماالسلام ذكر می شد لكن طرز بخشش و نحوه عملكرد امام حسین دارای درخشش و جاذبه خاصی است كه جود و سخاوت را تحت الشعاع خود قرار می دهد و ضمنا سرمشق و دستورالعملی است برای سخاوتمندان و كلیه كسانی كه به نحوی از انحاء به درماندگان و بیچارگان امداد و كمك می نمایند لذا آن را در این مبحث گنجاندیم:
1- روزی مرد اعرابی (بادیه نشین) وارد مدینه شد، پرسید كریم ترین مردم كیست؟ او را به امام حسین علیه السلام راهنمائی كردند، اعرابی وارد مسجد شد امام حسین(ع) مشغول نماز بود اشعاری بدین شرح انشاء نمود:
لم یخب الآن من رجاك و من
حرك من دون بابك الحلقه
انت جواد و انت معتمد
ابوك قد كان قاتل الفسقه
لولا الذی كان من اوائلكم
كانت علینا الجحیم منطبقه
1- «كسی كه به مثل تو نجیب زاده ای امیدوار باشد و حلقه در خانه شما را به حركت درآورد ناامید نمی شود».
2- «تو بخشنده و مورد اعتمادی و پدرت كشنده بدكاران بود».
3- «اگر اولین فرد شما (پیامبر اكرم) نبود جایگاه ما در طبقات دوزخ بود».
امام حسین نمازش را سلام داد و به قنبر گفت: آیا از مال حجاز چیزی باقی مانده است؟ قنبر عرض كرد: آری چهار هزار دینار باقی مانده است.
امام حسین فرمود: آن را بیاور كه این مرد به آن سزاوارتر است.
سپس اعرابی را با خود به خانه برد و چهار هزار دینار را در ردای خود كه از برد بود
ریخت و از شكاف در آن را به اعرابی داد برای آن كه در هنگام دادن این پول كلان آن مرد شرمنده و خجل نگردد و این اشعار را هنگام دادن پول سرود:
خذها فانی الیك معتذر
و اعلم بانی علیك ذو شفقة
لو كان فی سیرنا الغداة عصا
أمست سمانا علیك منذفقة
لكن ریب الزمان ذو غیر
و الكف منی قلیلةالنفقة
1- «این را بگیر كه من از تو عذر می خواهم و بدان كه ترا دوست دارم».
2- «اگر حكومت و ولایت (ظاهری) در دست ما بود بیش از این بتو مساعدت می كردیم».
3- «ولی چه كنیم كه روزگار بكام دیگران است و از مال دنیا در دست ما اندكی بیش نیست».
اعرابی وقتی پول ها را گرفت و از مقدار آن اطلاع حاصل كرد گریست.
امام حسین علیه السلام فرمود: به خاطر كمی پولی كه به تو دادیم می گریی؟
آن مرد گفت: لا ولكن كیف یأكل التراب جودك؟
«نه از كمی آن نمی گریم بلكه پول كلانی است اما گریه من برای آن است كه خاك این دست دهنده را چگونه می خورد [1] .
گویا آن اعرابی خبر نداشت كه بخشنده ترین مردم را روزی با لب تشنه در كنار شط فرات می كشند و بدن شریفش را زیر سم اسبان متلاشی می سازند و سه شبانه روز بی غسل و بی كفن در صحرای سوزان كربلا برهنه و عریان می گذارند.
2- پس از رحلت رسول خدا (ص)، علی علیه السلام اعلان فرمود: رسول خدا به هر كه وعده داده، یا كسی از پیامبر طلبی دارد بیاید بستاند. و هر سال كسی را می فرستاد به مكه تا در روز عید قربان در عقبه كه در آن زمان تنها راه خروج از منی بوده است به مردم اعلان كند. پس از امیرمؤمنان حضرت امام حسن همین كار را انجام می داد. و پس از او، امام حسین كار پدر و برادر را دنبال كرد تا به شهادت رسید ولی پس از حسین(ع) دیگر
تكرار نشد. [2] .
1- روزی مرد اعرابی (بادیه نشین) وارد مدینه شد، پرسید كریم ترین مردم كیست؟ او را به امام حسین علیه السلام راهنمائی كردند، اعرابی وارد مسجد شد امام حسین(ع) مشغول نماز بود اشعاری بدین شرح انشاء نمود:
لم یخب الآن من رجاك و من
حرك من دون بابك الحلقه
انت جواد و انت معتمد
ابوك قد كان قاتل الفسقه
لولا الذی كان من اوائلكم
كانت علینا الجحیم منطبقه
1- «كسی كه به مثل تو نجیب زاده ای امیدوار باشد و حلقه در خانه شما را به حركت درآورد ناامید نمی شود».
2- «تو بخشنده و مورد اعتمادی و پدرت كشنده بدكاران بود».
3- «اگر اولین فرد شما (پیامبر اكرم) نبود جایگاه ما در طبقات دوزخ بود».
امام حسین نمازش را سلام داد و به قنبر گفت: آیا از مال حجاز چیزی باقی مانده است؟ قنبر عرض كرد: آری چهار هزار دینار باقی مانده است.
امام حسین فرمود: آن را بیاور كه این مرد به آن سزاوارتر است.
سپس اعرابی را با خود به خانه برد و چهار هزار دینار را در ردای خود كه از برد بود
ریخت و از شكاف در آن را به اعرابی داد برای آن كه در هنگام دادن این پول كلان آن مرد شرمنده و خجل نگردد و این اشعار را هنگام دادن پول سرود:
خذها فانی الیك معتذر
و اعلم بانی علیك ذو شفقة
لو كان فی سیرنا الغداة عصا
أمست سمانا علیك منذفقة
لكن ریب الزمان ذو غیر
و الكف منی قلیلةالنفقة
1- «این را بگیر كه من از تو عذر می خواهم و بدان كه ترا دوست دارم».
2- «اگر حكومت و ولایت (ظاهری) در دست ما بود بیش از این بتو مساعدت می كردیم».
3- «ولی چه كنیم كه روزگار بكام دیگران است و از مال دنیا در دست ما اندكی بیش نیست».
اعرابی وقتی پول ها را گرفت و از مقدار آن اطلاع حاصل كرد گریست.
امام حسین علیه السلام فرمود: به خاطر كمی پولی كه به تو دادیم می گریی؟
آن مرد گفت: لا ولكن كیف یأكل التراب جودك؟
«نه از كمی آن نمی گریم بلكه پول كلانی است اما گریه من برای آن است كه خاك این دست دهنده را چگونه می خورد [1] .
گویا آن اعرابی خبر نداشت كه بخشنده ترین مردم را روزی با لب تشنه در كنار شط فرات می كشند و بدن شریفش را زیر سم اسبان متلاشی می سازند و سه شبانه روز بی غسل و بی كفن در صحرای سوزان كربلا برهنه و عریان می گذارند.
2- پس از رحلت رسول خدا (ص)، علی علیه السلام اعلان فرمود: رسول خدا به هر كه وعده داده، یا كسی از پیامبر طلبی دارد بیاید بستاند. و هر سال كسی را می فرستاد به مكه تا در روز عید قربان در عقبه كه در آن زمان تنها راه خروج از منی بوده است به مردم اعلان كند. پس از امیرمؤمنان حضرت امام حسن همین كار را انجام می داد. و پس از او، امام حسین كار پدر و برادر را دنبال كرد تا به شهادت رسید ولی پس از حسین(ع) دیگر
تكرار نشد. [2] .
[1] بحار ج 44، ص 190 - حيات الحسين ج 1/ص 131.
[2] طبقات ج 2 بخش 2 ص 89.